ขอความตายจงสถิตกับท่าน Brother Odd เขียนโดย ดีน คูนท์ซ แปลโดย พรรษพร ชโลธร

***หนังสือมือสองมีตำหนิ***

ขอความตายจงสถิตกับท่าน
Brother Odd
เขียนโดย ดีน คูนท์ซ
แปลโดย พรรษพร ชโลธร
ราคาปก 275.-

หลอนที่สุด
ติดตาที่สุด
ขนลุกที่สุด
ผมชื่ออ็อดด์ ทอมัส ตอนนี้ผมอยู่ในอารามอันแสนสงบ แต่ผมว่าบางสิ่งไม่สงบไปกับผมด้วย
ผมนั่งอยู่ตรงหน้าต่างบานสูง ท่ามกลางหินที่โอบล้อม ดิ่งลึกอยู่ในความเงียบ ขณะวันที่สามของสัปดาห์ล่าถอยให้วันที่สี่เข้ามาแทน กระแสธารแห่งราตรีกาลนั้นไหลผ่านไปโดยไม่ใส่ใจปฏิทิน ผมหวังจะได้เป็นพยานรู้เห็นช่วงเวลาอันอัศจรรย์เมื่อหิมะเริ่มตกลงมาอย่างแท้จริง ก่อนหน้านี้ท้องฟ้าโปรยละอองลงมาสองสามปุย จากนั้นก็ไม่มีอะไรอีก พายุที่กำลังจะมาถึงนั้นไม่ยอมให้ใครเร่งเร้า ห้องนั้นเรืองสว่างจากเทียนเล่มอ้วนเพียงเล่มเดียวในแก้วสีอำพันบนโต๊ะมุมห้อง แต่ละครั้งที่สายลมพบกับเปลงไฟ แสงสว่างหลอมเหลวก็อาบไล้ผนังหินปูน และคลื่นเงาพลิ้วไหวก็หล่อลื่นไปตามมุมต่างๆ

ในคืนส่วนใหญ่ผมพบว่าแสงโคมสว่างเกินไป และเวลาผมเขียนหนังสือแสงสว่างเดียวก็มาจากจอคอมพิวเตอร์ ซึ่งหรี่ลงจนเห็นเพียงตัวอักษรสีเทาบนพื้นสีกรมท่า เมื่อไม่มีแสงอาบเป็นสีเงิน หน้าต่างนั้นจึงไม่สะท้อนใบหน้าผม ผมเห็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนนอกบานหน้าต่างอย่างชัดเจน เมื่อใช้ชีวิตอยู่ในอาราม แม้แต่ในฐานะแขก ไม่ใช่ฐานะนักบวช เราย่อมมีโอกาสมากกว่าที่อาจมีในที่อื่นใดในการมองโลกแบบที่มันเป็นจริงๆ แทนที่จะมองผ่านของเราที่ทอดทาบลงไปบนนั้น อารามเซนต์บาร์ทอโลมิวนั้นล้อมรอบด้วยความใหญ่โตของเทือกเขาเซียร์ราเนวาดาซึ่งอยู่ริมเส้นรอยต่อระหว่างรัฐในฝั่งแคลิฟอร์เนีย ป่าดึกดำบรรพ์ที่ปกคลุมลาดเขาอันไต่ระดับขึ้นไปนั้นถูกความมืดปกคลุมอยู่อีกชั้นหนึ่ง
จากหน้าต่างชั้นสามนี้ ผมเห็นเพียงส่วนหนึ่งของสนามด้านหน้าอันทอดลึกและถนนลาดยางที่ผ่ากลาง เสาโคมเตี้ยๆ ซึ่งมีครอบทรงระฆังสี่ต้นรวมแสงเข้าเป็นแอ่งรัศมีกลมสีจาง บ้านพักแขกอยู่ในปีกตะวันตกเฉียงเหนือของอาราม ชั้นล่างมีห้องนั่งเล่นอยู่หลายห้อง ขณะที่ห้องส่วนตัวทั้งหลายครอบคลุมพื้นที่ชั้นสูงขึ้นไปและชั้นบนสุด ขณะผมเฝ้ามองอย่างคาดหมายว่าจะเจอพายุ ภาพสีขาวซึ่งไม่ใช่หิมะก็เคลื่อนลัดสนามมา ออกจากความมืดเข้ามาสู่แสงโคม อารามแห่งนี้มีสุนัขตัวหนึ่ง เป็นพันธุ์ผสมเยอรมันเชพเพิร์ดหนัก 110 ปอนด์ ซึ่งอาจมีเชื้อลาบราดอร์าีทรีฟเวอร์อยู่บางส่วน มันเป็นสีขาวปลอดและเคลื่อนไหวอย่างงดงามเหมือนสายหมอก มันชื่อบู
ส่วนผมชื่อ อ็อดด์ ทอมัส พ่อแม่ผู้บกพร่องต่อหน้าที่ของผมอ้างว่าเกิดความผิดพลาดบนสูติบัตร บอกว่าท็อดด์เป็นชื่อที่พวกเขาต้องการ แต่พวกเขาไม่เคยเรียกผมว่าท็อดด์เลย ตลอดเวลายี่สิบเอ็ดปี ผมไม่เคยคิดเรื่องการเปลี่ยนชื่อเป็นท็อดด์ วิถีชีวิตพิสดารของผมชี้ให้เห็นว่าชื่ิออ็อดด์เหมาะกับผมมากกว่า ไม่ว่ามันจะได้มาจากพ่อแม่ผมโดยเจตนาหรือด้วยโชคชะตา เบื้องล่างนั้น บูหยุดอยู่กลางถนนและมองไปตามเส้นทางดังกล่าว ขณะมันทอดคดเคี้ยวและลดระดับลงไปสู่ความมืิด เทือกเขาไม่ได้ประกอบด้วยพื้นที่ลาดเอียงเสียทั้งหมด บางครั้งแผ่นดินที่ทอดสูงขึ้นก็หยุดพัก อารามแห่งนี้ตั้งอยู่บนทุ่งหญ้าสูง หันหน้าไปทางทิศเหนือรายหนึ่งกำลังมาถึง มันลดหางต่ำ
ผมแยกแยะสภาพเส้นขยของมันไม่ได้ แต่ท่วงท่าเกร็งตัวของมันบอกว่าขนน่าจะชี้ชันอยู่ นับจากยามสนธยาา โคมถนนนั้นจะส่องสว่างไปจนยามอรุณผุดขึ้นจากขอบฟ้า เหล่านักบวชแห่งอารามเซนต์บาร์ทเชื่อว่าแขกผู้มาเยือนในยามราตรีต้องมีแสงสว่างคอยต้อนรับ แม้ว่านานแสนนานกว่าพวกเขาจะโผล่ก็ตาม สุนัขตัวนั้นยืนนิ่งขึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเบนความสนใจไปทางสนามฝั่งขวาของถนนลาดยาง ศีรษะมันก้มต่ำลง หู่ลู่แนบกับกะโหลก ชั่วครู่หนึ่งที่ผมมองไม่้เห็นต้นเหตุแห่งความตื่นตัวของบู แต่แล้ว ร่างหนึ่งซึ่งลับเร้นเช่นเดียวกับเงาราตรีอันลอยผ่านผืนน้ำดำมืดก็เคลื่อนเข้ามาสู่สายตาเงาร่างนั้นผ่านไปใกล้เสาโคมต้นหนึ่งมากพอจะเผยตัวออกมาให้เห็นชั่วครู่ แม้แต่ในแสงสว่างยามกลางวัน นี่ก็เป็นผู้่มาเยือนที่มีเีพียงสุนัขนั่นกับผมเท่านั้นที่รู้ได้่ว่ามาถึง